Skydiven
Zaterdag zijn ik en 6 andere exchange students gaan skydiven, hier in de buurt van Tucson. Het is hier 2x zo goedkoop als in Nederland, dus dat leek mij wel een goede reden om het maar eens te doen. Een paar andere buitenlandse studenten waren een paar weken geleden al geweest, en van hun hoorde we dat het heel leuk was geweest. We waren dus met z'n zevenen. Boven v.l.n.r Michèle (Zwitserland), Jack (Australië) en Lucie (Zwitserland). Onder v.l.n.r Therese (Zweden), Kevah (Zweden) en Vibeke (Noorwegen):
Op deze foto waren op een taxi aan het wachten. Toen we aankwamen moesten we eerst allemaal formulieren invullen en een instructievideo kijken:
Toen we eindelijk overal van op de hoogte waren, wou ik eigenlijk als eerste gaan, maar Lucie wou ook als eerste, nou ja, vooruit dan maar. En de rest wou allemaal zo'n beetje daarna, dus uiteindelijk moest ik maar als laatste. Het duurde allemaal nog vrij lang, aangezien er maar één instructeur was, en we dus allemaal om de beurt met het vliegtuig omhoog moesten. Jack was het grootste mietje, die vondt het nodig om de instructeur te vragen hoeveel mensen er al dood waren gegaan bij deze skydive-school. 0, dat lijkt me een goed teken. Dit ben ik in m'n supercomfortabele harnas:
Het gaat dus zo in z'n werk: Je gaat omhoog met het vliegtuig, dat duurt ongeveer 20 minuten, dan wordt je vastgehaakt aan de instructeur, doet hij de deur open, en zet jij je voet op het wiel van het vliegtuig. Hij springt dan, en dan ga je vanzelf mee. Na ongeveer 40 seconden vrije val opent hij de parachute en is het nog een minuutje of 3/4 naar beneden. Tijdens de vrije val hoor je helemaal niks door de wind, en als de parachute opengaat is het opeens heel stil. Toen de parachute openging, ging de instructeur rustig uitleggen hoe ik moest sturen en wat we moesten doen bij de landing. Nou ja, daar hang ik dan:
Even landen nog, voetjes in de lucht:
Appeltje, eitje. Dan krijg je nog een mooi papiertje, met je naam verkeerd geschreven (roajakkers):
Alles bij elkaar was het wel echt heel erg leuk om te doen, en niet zo eng als je zou denken. Uiteindelijk moet je alles een keertje uitproberen, en uit een vliegtuig springen is geen uitzondering, denk ik.
In ander nieuws:
Tijdens het hiken vrijdag heb ik een tak in m'n linkeroog gekregen, en daar kreeg ik zaterdag nogal last van. Toen ben ik naar het ziekenhuis gegaan, en die hebben me weer doorgestuurd naar een oogkliniek, en nou blijkt dat ik een kras op m'n oog heb (cornea abrasion). Ik ben nu al een paar keer heengeweest en het wordt steeds beter, ik heb alleen moeite om m'n oog open te houden in de zon en m'n oog is erg rood. Gelukkig voelt het steeds beter.
In beter nieuws, ik heb eerder verteld dat de McDonalds naast m'n kamer hier niet 24 uur per dag open is. Nou weet ik niet of ze bij McDonalds ook mijn blog lezen, maar ze hebben duidelijk opgevangen dat ik er niet van onder de indruk was en vanaf overmorgen zijn ze wel 24 uur per dag open. God Bless America.
M'n eerste midterm-tentamen heb ik vandaag terug gekregen, cijfer: 107 uit de 100. Ja ja, dat kan hier ook allemaal, 'extra credit' noemen ze dat.
Groetjes aan iedereen,