Californië

Na een dagje in Tucson zijn we (pap, opa & ik) woensdag naar Los Angeles gevlogen. We dachten dat het 2 en een half uur vliegen zou zijn, maar dat bleek maar anderhalf uur te zijn, omdat Arizona geen zomer/wintertijd heeft en Californië wel. We kwamen 2 en een half uur eerder aan als Lane (die een paar dagen in Costa Rica was geweest), dus zijn we op zoek gegaan naar een eettentje. Nou is LAX wel een erg verwarrend vliegveld, er hangen nergens bordjes, en we konden eigenlijk maar één restaurant vinden. Misschien omdat dat restaurantje net een beetje opzichtiger was als de rest:

Het eten was heel lekker (zalm, hmmm) en het uitzicht ook mooi. Toen begonnen de problemen. Wij dachten dat Lane zijn vlucht met United Airlines was, dus wij stonden vrolijk te wachten bij de United-terminal. Daar stond zijn vlucht ook op de monitoren, maar er stond niet bij welke gate, beetje raar, vooral toen zijn vlucht eigenlijk al aan had moeten zijn gekomen. Vijf minuten later stond zijn vlucht opeens ook niet meer op de monitoren, oeps! Dus toen zijn we maar bij de andere internationale terminals gaan kijken, en uiteindelijk zijn we zo’n beetje bij toeval elkaar tegen het lijf gelopen. Gelukkig maar, want we hadden hem geprobeerd te bellen en we kregen alleen zijn voicemail, achteraf bleek dat hij zijn telefoon niet op had kunnen laden in Costa Rica. Maar dat was niet zijn enige probleem, want zijn tas was ook nooit aangekomen in Costa Rica. Ze hebben toen in Costa Rica verteld dat zijn tas wel in L.A. zou liggen, dus gingen we met z’n allen naar de bagage-zoek-balie. Geen succes, een dag later bleek dat zijn tas was afgeleverd bij zijn hotel in Costa Rica, alleen hij was er niet meer. Uiteindelijk is het allemaal nog wel goed gekomen. Alles bij elkaar was het al een uur of half 1 ’s avonds, dus zijn we maar op weg gegaan naar ons hotel. Huurauto gehaald, en het hotel was gelukkig zo’n beetje om de hoek. Uiteindelijk was het half 2 voordat we in onze kamers waren.

Na een welverdiende nachtrust van welgeteld 4 uur, zijn we even voor 6 uur eruit gegaan en om 6 uur gaan rijden richting Oxnard, voor de ochtendspits uit, ongeveer 2 uur rijden. We hebben vlak voor aankomst even wat gegeten in Camarillo. Eenmaal aangekomen bij het bedrijf in Oxnard hebben we kennis gemaakt met iedereen daar, even gezeten, en toen zijn we met Lane zijn rondje gaan lopen. Ons gezelschap:

Hier een fotootje van de Gerbera’s die net geplukt waren:

Afgezien van veel Irissen en Lelies staan ook veel Celosia’s:

Tussen de middag hebben we met z’n allen wat Subway-broodjes gegeten. Daarna zijn we verdergegaan naar Channel Islands, nog een stuk van het bedrijf, wat eigenlijk maar een klein stukje verderop ligt.
Even voor vieren zijn we op weg gegaan naar het vliegveld van Camarillo, eigenlijk maar een paar kilometer verderop. Lane heeft daar de huurauto weer ingeleverd, en ons vliegtuig stond al klaar:

Ik zat voorin, met allemaal knopjes en een stuur voor me, maar ik heb me ingehouden. Wel leuker als een gewoon vliegtuig, want je kan alle kanten op kijken. 2 en een half uur later, bij zonsondergang zijn we geland in Arcata. Hier is nog een fotootje van het bedrijf vanuit het vliegtuig, het is goed te zien vanuit de lucht, niet te missen:

Na aankomst hebben we met z’n vieren even een hapje gegeten bij de lokale woktent. Eigenlijk was het meer opscheppen, maar het idee van zovaak opscheppen als je wilt was hetzelfde. Na het eten zijn wij naar ons hotel gegaan, en Lane naar huis. We waren allemaal moe, van het lopen en de nacht ervoor, dus we zijn vroeg naar bed gegaan. We hadden wel mooie kamers en grote comfortabele bedden.

De volgende ochtend zijn we weer vroeg opgestaan (uur of 6), hebben we een klein ontbijtje genomen in het hotel, en zijn we op weg gegaan naar Sun Valley.

Lane zat al op het kantoor (waarschijnlijk al een tijdje), toen we aankwamen. Om een uur of 8 zijn we met een heel groepje Lane zijn vaste wandeling gaan lopen. We zijn erachter gekomen dat je om alles te zien minstens een dag nodig hebt, en dat is als je goed doorloopt (Lane heeft lange benen).

Na een tijdje te hebben gelopen, heeft Lane maar een golfkarretje geregeld. Ik was natuurlijk te jong om daarop te zitten (gaan ze zeuren), maar voor pap en opa kwam het mooi uit. Alles is erg groot en indrukwekkend, en er zijn honderden mensen aan het werk.

Onder de middag hebben we gegeten in een leuk restaurantje aan de haven van Eureka. ’s Middags zijn we nog even gaan kijken bij de Simpson schuur. Vroeger was dit een houtfabriek, maar nu hoort het bij Sun Valley en Lane is bezig er koelcellen in te maken. Ze zijn ook bezig het dak te vernieuwen, wat nogal een klus is, aangezien de schuur echt gigantisch is. Pap, Lane en ik zijn nog even het dak opgeklommen (ong 15 meter hoog), waarvanaf je een mooi overzicht hebt van het bedrijf.

’s Avonds hebben we met een hele groep van het bedrijf en hun vrouwen/mannen en kinderen chicken wings gegeten in een restaurantje in de buurt. Leuk om met iedereen kennis te maken, waaronder Lane zijn vrouw en kinderen.

De volgende ochtend na te hebben uitgeslapen (half 7, ja ja) hebben we ontbeten in het Cookhouse, in Samoa. Ze hebben geen kaart, want ze hebben 1 soort ontbijt, das makkelijk. Worsten, ei en toast. Na het ontbijt zijn we een rondje gereden door Samoa, waar ongeveer 100 huisjes staan in allerlei verschillende pastelkleurtjes.

We zijn even binnen geweest in een van de grotere huizen, waar een Bed & Breakfast van wordt gemaakt. Het ziet er erg mooi uit van binnen, veel mooi donker hout. Volgende keer kunnen we dus daar slapen in plaats van in een hotel. Lane woont nu ook in Samoa, dit is zijn huis:

Daarna zijn we met Lane naar de voetbalwedstrijd van z’n dochter Sarah (10) gegaan. Het was erg koud (zeker in vergelijking met Tucson), een hoop wind en natte lucht. De meiden van het andere team waren toch net even groter, en ookal was Sarah de snelste van ze allemaal, hebben ze verloren. Na de wedstrijd zijn we meteen doorgegaan naar del Norte, ongeveer een uur boven Arcata, samen met Lane en zijn dochter. In del Norte zijn we een rondje gelopen, er stonden veel irissen en zantedeschia's.

Zondag zijn we nog vroeger opgestaan, om naar een American Football wedstrijd te gaan (de 49’ers tegen de Chargers) in San Fransisco, ongeveer 5 uur rijden, samen met Lane en zijn zoontje Tony. Tony zit nog niet op American Football, maar volgend jaar als hij naar High School gaat, is hij wel van plan te gaan spelen. Hij wil dan Defensive Lineman worden. Dat zijn die grote mannen die de rest allemaal omver moeten lopen. We kwamen aan om een uur of 11, en iedereen stond al te barbequeen op het parkeerterrein. Met een tv’tje achterin de auto. We zijn na een half uurtje zo’n football over te gooien (dat is nog lastig) naar het stadion gegaan. Het was nog aardig leeg, dus konden we vlakbij het veld even alle spelers van dichtbij bekijken. Nadat we ons plekje hadden gevonden begon het spektakel. In de eerste helft deedt Lane’s team (de 49ers) het aardig, ook al waren ze van te voren ver van favoriet.

En bij American Football heb je natuurlijk ook een uitgebreid half-time-show

In de tweede helft speelden ze prut, en de uiteindelijke score was iets van 48-19 geloof ik. We zijn een paar minuten voor het eind vertrokken, ook vanwege de drukte op de weg. 5 uur later waren we weer terug in Arcata.

De volgende ochtend zijn pap en ik naar Trinidad gereden (plaatsje vlak boven Arcata). Mooi klein toeristenplaatsje. Het was nog al ruig weer, dus dan krijg je ook mooie ruige plaatjes:

Terug in Arcata zijn we met Lane weer een rondje gelopen over het bedrijf. Daarna zijn we op weg gegaan naar Willow Creek (een uurtje naar het oosten, de bergen in). Na een rondje te hebben gelopen zijn we bij Lane’s buitenhuisje gaan kijken, op een mooi plekje met een mooi uitzicht:

Het leek erop dat een beer in het zwembad had gezwommen, want het zeil dat eroverheen zat was helemaal kapot. Daarna zijn we een rondje gelopen (eigenlijk meer een rondje gereden), over de velden. In Willow Creek staan meer de ‘botanicals’. De takjes om de bosjes mee op te vullen en de besjes en andere soorten aparte plantjes.

Na terugkomst heb ik m’n spullen opgehaald en hebben opa en pap me weggebracht naar het vliegveld. Om 10 over 6 ben ik vertrokken en om een uur of half 1 was ik weer terug in m’n kamertje in Tucson. Het was leuk om alles zo is zelf te zien, het is allemaal ongelooflijk groot en uitgespreid, en Lane is altijd wel bezig met wat nieuws, terwijl hij ook alles wat er al is goed in de gaten houdt. Het was harstikke gezellig met de mannen, en leuk om opa en pap weer even te zien. Ik denk dat zij het ook wel naar hun zin hebben gehad.

Hier staan meer foto's

Groeten,

Jos

Comments

[Mats]

Hallo Jos is het daar een beetje leuk in Tucson??
Wat ik even vragen wou, heb je na 21 oktober niks meer gedaan??

groetjes van je liefste neef
Mats